Nauczanie metodą Montessori można praktykować już od urodzenia aż do 12 roku życia. W miejsce ogólnych sprawdzianów i badań, sprawozdanie i ocena na temat podopiecznych referowana jest w sposób narracyjny, opisując talenty i słabości dziecka. Decyzje o poprawie słabych stron są podejmowane na bieżąco podczas przebiegu edukacji po głębszej analizie indywidualnego sposobu realizacji tego celu.
Fenomenem tej metody jest fakt, iż proponuje ona indywidualną pracę z dzieckiem. Faktem jest, że proces nauczania przebiega własnym tempem, a prowadzący wciela się w rolę przewodnika a nie srogiego nauczyciela. Jednym z głównych celów metody jest wykorzystanie naturalnej chęci dziecka do nauki, bez nacisku na rywalizacje, jeśli dziecko nie jest na to gotowe i wystarczająco dojrzałe.
Fakt, że dzieci uczą się całkiem inaczej niż dorośli, istotnie odwzorowuje się w podejściu metody Montessori. Lekcje są celowo zaprojektowane do naturalnych potrzeb dzieci, pozostając w stosunku do wolności, świadomości obowiązków i niezależności.
Nauczyciele metody Montessori przed zaprezentowaniem dziecku nowego zagadnienia kładą duży nacisk na objaśnienie i przedstawienie go w klarowny sposób podopiecznemu. Po prezentacji dziecku dawana jest możliwość swobodnego korzystania ze świeżo nabytej wiedzy, pobudzając dziecka wyobraźnię i ograniczając ucznia tylko wtedy gdy występuje realne zagrożenie dla podopiecznego lub otoczenia.
Wszystkie działania są dokładnie dobrane i torują drogę do dalszych czynności oraz zagadnień. Podopiecznie są zachęcani do utrwalania zagadnień tyle razy ile chcą. Wówczas jest to znak do zainicjowania nowego etapu, gdyż dziecko jest już odpowiednio przygotowane do podjęcia się kolejnego zagadnienia.